4+1 ร้านกาแฟรอบๆสถานี Setagaya-Daita

จากที่ได้ข่าวว่า Light Up Coffee จะเปิดสาขาใหม่

โดยใช้ชื่อร้านว่า Light Up Coffee  Shimokitazawa

แต่ดันอยู่ใกล้สถานี Setagaya-Daita มากกว่า

( เออ มันก็จะ งง งง หน่อยนะ ใครเผลอไปลงรถไฟที่ชิโมะฯ คงต้องเดินกันเหงื่อชุ่มเลย )

แล้วรอบๆสถานีนั้น ก็มีร้านกาแฟที่ลิสต์ไว้หลายร้านด้วย

ก็เลยถือโอกาสนี้ แวะทัวร์ร้านกาแฟประจำถิ่นนั้นซะเลย

สถานี เซะตะกะยะ-ไดตะ

เป็นย่านพักอาศัยในเขตเซะตะกะยะ ( ซึ่งเป็นเขตที่มีร้านกาแฟเยอะ มากกกกกกก ก.ไก่ ล้านตัวไม่พอ )

อยู่ถัดจากสถานีชิโมะคิตะซะวะแค่ป้ายเดียว ( ซึ่งเป็นสถานีที่มีร้านกาแฟเยอะ มากกกก เช่นกัน )

เป็นเรื่องน่าอิจฉานิดๆ เมื่อคิดเปรียบเทียบกับบ้านเรา

คือแถวบ้านเรานะ มีร้านปาจิงโกะ ตั้งแปดร้าน เพื่อ?
ทั้งๆที่เป็นย่านคนจนเมือง แต่ดันมีปาจิงโกะเยอะแยะไปหมด ดูไม่เมกเซนส์เลย
( จริงๆก็สมเหตุผลแหละ คนเล่นปาจิงโกะ ส่วนมากก็หวังจะได้เงินทั้งนั้น )

ร้านแรก เริ่มจากร้านที่อยู่ติดสถานีรถไฟก่อนเลย

streamer coffee company สาขาที่ 12

ที่เพิ่งเปิดเมื่อปลายเดือนมีนาคมที่ผ่านมานี่เอง

( เดี๋ยวนี้ขยายสาขาไปทั่วเลย ล่าสุดก็เปิดอีกสาขา ที่อากิฮะบะระ )

เพราะเป็นร้านที่รู้จักมานาน ทีแรกก็ว่าจะข้ามไปเฉยๆ

แต่บังเอิญเห็นว่ามีเมนูพิเศษ ในช่วงวันหยุดโกลเด้นวีค ก็เลยแวะลองซักหน่อย

ชื่อเมนู Rainbow Latte กับสโลแกนว่า ลาเต้ทุกแก้วนั่้นมีรสชาติที่ต่างกัน?

พูดคุยสอบถามคร่าวๆ ได้ความว่า เป็นเมนูแล้วแต่บาริสต้า

ชงตามใจ ใส่ตามชอบ

บาริสต้าแต่ละคนก็ชงไม่เหมือนกัน ( สุ่มรสชาติว่างั้นเถอะ )

ของเราได้มาเป็น สตอเบอรี่ไซรัป

ก็หอมๆหวานๆหน่อยยย ยังพอกินได้อยู่นะ

( นี่เราต้องเสียเงินเพื่ออะไรแบบนี้ด้วยเหรอ ฮ่าๆ     บ้าที่สุด )

ร้านที่สอง ร้านเป้าหมายหลักของทริปนี้

Light Up Coffee สาขา Shimokitazawa แต่อยู่ใกล้สถานี Setagaya-Daita

( ต้องย้ำบ่อยๆ กลัวคนไปตามชื่อร้านแล้วหลง )

ร้านนี้ก็รู้จักมานาน เหมือนแวะไปทักทายมากกว่า

ไปถามดูว่าทำเลนี้เป็นยังไงบ้าง ลูกค้าเยอะมั้ย บลาๆ

แดดค่อนข้างแรง

เลยจัด เอสเพลสโซ่โทนิค ถ้วยนึง

เย็นๆสดชื่นนนนน

ถัดไปทางทิศเหนือของสถานี มีร้านกาแฟติดๆกันอีกสองร้าน

ร้านที่เดินถึงก่อน มีชื่อว่า Glaubell Coffee

เป็นร้านเล็กๆที่ดูดี มีของ เลยแหละ

นอกจากกาแฟ เมล็ดกาแฟ แล้ว

ยังมีอุปกรณ์เล็กๆน้อยๆขายด้วย แต่บางชิ้นก็ราคาไม่น้อยเลย

สั่งกาแฟดริปมาชิม เมล็ด Rwanda Coko

มีรสหวานเปรี้ยว ถูููููกใจ

ที่นั่งน้อยหน่อย พอดีมีคนมาเป็นคู่ เราก็เลยย้ายโต๊ะให้ ตามมารยาทที่ควรนะ

( ตอนแรกนั่งริมหน้าต่างนั่่่นไง )

ถัดจาก Glaubell Coffee ประมาณสิบเก้าเท้าเดิน

ก็พบกับ..

ร้าน 珈琲とお菓子「き」 หรือ Cafe Ki by id

ร้านที่เคยมีคนแชร์กันเยอะมากในโซเชีี่ยล

ถ้านึกไม่ออก กดเข้าไปดูที่ “ลิงก์นี้” ก็ได้

สมัยที่เค้าแชร์กันเยอะๆ เราค่อนข้างเฉยๆนะ

ก็จดพิกัดไว้แหละ แล้วแพลนว่าถ้าผ่านมาทางนี้ค่อยแวะ

( แล้วเวลาก็ล่วงเลยไปถึงสี่ปี โดยไม่ได้แวะซักที )

ตัวร้านคุมโทนไว้เป็นอย่างดี

พื้น ผนัง เพดาน ขาวสะอาด

ตัดด้วยสีดำของสิ่งที่เปรียบดังกิ่งไม้ สูงต่ำไล่ระดับ สลับไปมา

มีเครื่องชงขนาดเล็ก กับ ขนมสไตล์โฮมเมด

ตอนแวะไป ร้านค่อนข้างเงียบเหงา มีแค่เราคนเดียว

แต่ดูในสมุดเยี่ยมแล้ว ก็เห็นว่ามีลูกค้าจากหลายชาติ แวะมาอยู่เรื่อยๆนะ

ขนมอร่อย กาแฟก็โอเคแหละ

อัทธยาศัยดี มีรอยยิ้ม

เห็นว่ากำลังพยายามเรียนภาษาอังกฤษ

ผ่านไปแล้ว สี่ร้าน

จะเห็นได้ว่าแต่ละร้านในละแวกนี้ มีสไตล์ที่ต่างกันอย่างชัดเจน

ถ้าบ้านอยู่แถวนี้ ก็คงเลือกนั่งได้ตามอารมย์เลย

ยังมีอีกร้านนึง ที่ไม่ได้แวะกินหรอก ( เวลาไม่อำนวย )

แต่จะเล่าให้ฟัง

เมื่อปี 2553 ผมเคยรีวิวร้าน ชูว์ครีม โตโตโร่ ไว้ที่เวปพันทิป

ตอนนั้นเค้าใช้ชื่อร้านว่า Shiro-hige’s Cream Puff Factory

หลังจากนั้นสามปี เค้าก็ประกาศย้ายร้าน

มาอยู่ที่สถานี Setagaya-Daita

แล้วตอนนี้ก็กลายเป็นร้าน Tolo coffee and bakery ไปแล้ว ( หรือบางคนก็เรียกว่า Totoro Cream Puff Cafe )

โดยยังมี ชูว์ครีมโตโตโร่ขายเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือ ขนมปังและอาหารอื่นๆอีกหลายอย่าง

ถ้าชอบโตโตโร่ ก็แวะไปกัดกินกันได้

ทุกวันนี้ก็ยังมีคนแชร์ให้เห็นอยู่เรื่อยๆ แม้จะเปิดมานานแล้ว

แสดงว่าดีใช่มั้ยหละ? นั่นสิ

 

 

งั้นก็ ขอจบรีวิวแต่เพียงเท่านี้แหละ

จบนะ!